“Марзҳои қалби мо фарох аст, умед бар боз шудани марзҳои ду кишварем” Қиссаи адиби тоҷики муқими Қирғизистон
Ӯ бовар дорад, ки ба зудӣ ба пойтахти кишвари азизаш омада, бо дӯстону пайвандон, аҳли илму адаб ва ҳаводорони осори бадеиаш вохӯрӣ хоҳад кард.