
Чаро ғизои солим барои зани ҳомила ва ширмакон муҳим аст?
Пайдошавӣ ё ташаккули узвҳои ҷанин аз рӯзҳои аввали ҳомиладорӣ оғоз мегардад ва ғизои зан маҳз аз ҳамин лаҳзаҳо хеле муҳим аст.
Пайдошавӣ ё ташаккули узвҳои ҷанин аз рӯзҳои аввали ҳомиладорӣ оғоз мегардад ва ғизои зан маҳз аз ҳамин лаҳзаҳо хеле муҳим аст.
Аз ҳаёт ва фаъолияти оҳангарони шаҳри Истаравшан.
Шарҳи мафҳуми иқтисоди сабз ва марҳилаҳои амалишавии он дар Тоҷикистон.
Эҳтимол аст, баъди қабули лоиҳаи нави Қонун “Дар бораи танзими ҷашну маросим дар Ҷумҳурии Тоҷикистон” ин охирин “идгардак”-и кӯдакон шавад.
Ин гурӯҳ ба шаҳрвандон дар бораи ба садама ва дигар фоҷиа гирифтор шудани фарзандонашон хабарҳои бардурӯғ расонида, аз онҳо пул меситонидаанд.
Маҳсули корҳои ӯро дар шаҳрҳои таърихии Тоҷикистону Узбекистон вохӯрдан мумкин аст.
Нисбати ӯ бо моддаи 306 қисми 2 банди “в” Кодекси ҷиноятии Тоҷикистон (барои бо зӯроварӣ ғасб намудани ҳокимият) парвандаи ҷиноятӣ боз шудааст.
Чаро имрӯз Тоҷикистон ба қонуни алоҳида дар бораи соҳибкории иҷтимоӣ ниёз дорад?
Дар Душанбе дар доираи Форуми “Занон ва об” масъалаҳои таъмини баробарии гендерӣ ва нақши занон дар идоракунии захираҳои обӣ баррасӣ гардид.
Онро асосан дар фасли тобистон, ҳангоми фаровонии кабудиҳои хушбӯй ва сабзавот омода мекунанд.
Гурӯҳе онро ҷуз фиреб чизе беш намеҳисобанд, вале иддае тахмин мекунанд, ки шояд тавассути он пулҳои электронӣ кор кардан имкон дорад.
Ҳар як соати таваққуф дар таваққуфгоҳи пулакӣ 3 сомонӣ арзиш хоҳад дошт. Мо ба шумо мефаҳмонем, ки ин система чӣ гуна кор мекунад.
Имомхатибон вазифадор гардидаанд, ки дар мавъизаҳои худ таваҷҷуҳи мардумро ба назорати кӯдакону наврасон вақти “идгардак” ҷалб намоянд
Ба гуфтаи ӯ, ба татбиқи нақшаҳо ва дурнамои рушди мамлакати мо, бахусус, ба соҳаи кишоварзӣ пайомадҳои тағйирёбии иқлим низ таъсири манфӣ расонида истодаанд.