
«Бояд донист». Чаро сари вақт гирифтани шаҳодатномаи таваллуди кӯдак муҳим аст?
Барои кӯдаки дар муҳити хонагӣ ба дунё омада, кадом ҳуҷҷатҳо лозиманд.
Барои кӯдаки дар муҳити хонагӣ ба дунё омада, кадом ҳуҷҷатҳо лозиманд.
Ба гуфтаи ҳамсуҳбатони мо доғгузорӣ ё стигматизатсия ба ҳолати рӯҳии онҳо ниҳоят таъсири бад мерасонад.
Ба гуфтаи Толибҷон, ҳангоми табобат иродаи қавӣ нақши муҳим дорад ва дилшикаста нашуда, худро бардам гирифта, дар пеши худ мақсади шифо ёфтанро гузошта, бояд табобат...
Оё равғани саг, хирс, қимиз ба сил шифо мебахшанд? Оё сил ба воситаи зарф ва дигар ашёи истифодаи умум сироят меёбад?
Барномаи мазкур 12 сол инҷониб аз тарафи дафтари Ассотсиатсияи Каритаси Олмон амалӣ мешавад.
Вақте нишонаҳо пайдо мешаванд, шаҳрвандон бояд ҳатман ба маркази саломатии ҷойи зисташон муроҷиат намоянд.
Муҳим аст, ки падарон, шавҳарҳо, хусурҳо, бародарон дастгирӣ намоянд ва ба саломатии занҳои оилаашон масъул бошанд.
Ташхис ва табобати бемории сил дар Тоҷикистон ройгон аст.
Назари заноне, ки дар вазифаҳои баланди ин соҳа кор мекунанд.
Ӯ мегӯяд, вақте шахс касберо интихоб мекунад, бояд аз пайи рушду такмили он шавад.